Süprizzzz: Suyun Ötesinden Can Geldi!!

Sanirim herkes iyi süprizleri sever, öyle değil mi?

Süprizle karşılaşmak çoğu zaman güzel de, süpriz yapmak da çok zevkli birşey aslında...

İnsanlar şaşırtmayı seviyor, mutlu etmeyi de... E hem mutlu edip hem şaşırtmak da süpriz dedikleri şey oluyor işte...

Üniversite yıllarımdaydı.. Kaçıncı sınıftım hatırlamıyorum. Memlekete gidişler hep heyecan dolu olurdu, bilirsiniz.. Anneme kavuşacak, onu görecek olmak, evimde odamda birkaç sakin gün geçirmek çok ihtiyaç duyduğum şeylerdi.. Gerçi birkaç gün sonra sıkılmaya başlardım ama, yine de gidişler heyecen, dönüşler hüzün dolu olurdu hep. 

Bayram ya da uzun tatil değilse çok gitmezdim ben, o yüzden gidişlerim daha kıymetliydi. 

Yine bir memleket ziyaretimdeydi... Bu sefer anneme geleceğimi söylememiş, süpriz yapmayı kafaya koymuştum. Eve varmak üzereyken annemi aradım ve normal, her zamanki gibi muhabbet etmeye başladık. Evin kapısına kadar gitmiştim ama annemin hala geleceğimden haberi yoktu.

Sonra kapıyı çaldım ( bu arada hala telefondayız). Canım annem dedi ki: "kızım bekle bir dakika kapı çalıyor", sonra açtı kapıyı ve tabi ki karşısında beni görünce hem çok şaşırdı hem çok sevindi... 

Çok eğlenceliydi çok...

Şimdiye kadar yaptığım yapacağım en büyük süpriz ola ola bu kadar oldu anneme. 

Ama annem geçen gece benim için bundan çok daha büyük bir süpriz planlamış...:)

Yeğenim gelecekti yazı burda geçirmek için. Ben de heyecanla onu bekliyor, bir yandan da hazır yeğenim geliyorken annem de ona eşlik ese diye düşünüyordum ama gel gör ki Türkiyeden göndermiyorlar, annem de yol uzundu masrafı çoktu derken gönüllü gözükmüyordu. Mecbur kabullendim gelmeyeceğini...

Yeğenimin geleceği gece, Amerika içindeki uçağı kaçırınca gelmesi dört saat kadar gecikmiş, vakit sabaha yaklaşmıştı. Ben de, uyanmış küçük misafirimin gelmesini bekliyordum. Nitekim kapı açıldı, bir senedir görmediğim yeğenimle bir güzel sarmaştık:) 

Sonra yeğenim beni arabada eşyalar var diye eşimin yardıma çağırdığını söyledi. Ben koca valizlere nasıl yardım edeceğim acaba diye düşünerekten dışarı çıktım ve bagajdaki küçük çantayı alıp eve girmek üzere geri döndüm. Ve işte o an annemi gördüm arkamda. Yarı ağlamaklı, yarı sessiz kahkahalı:) enterasan bir kucaklaşma gerçekleşti...

Velhasıl, annem yıllar önceki süprizimin rövanşını almış oldu:))

Uzak diyarlarda gurbette olanlar çat kapı anne gelmesinin nasıl bir hissiyat olduğunu bilirler sanırım. Bu yazı da benim için çok çok güzel bu olayın hatırası olsun:)

Süprizler güzel şeyler;)

Önce Rabbime, sonra da bu süprizde emeği geçen herkese, özellikle fikir babası yengeme:) burdan çok teşekkür ediyorum...

Yengeme not: Bu kesin senin fikrin tamam ama o aynalı dolabı salona almak gerçekten benim fikrimdi:)))