Baharsızlık...

Bahar...

Diriliş habercisi...

Haşrin bu dünyadaki en büyük isbatı...

Ne demiş:" her gecenin bir nehârı, her kışın bir baharı var..."

Her yıl baharla kıpırdardı benim içim.. En çok papatyalarla..

Rengin donuktan parlağa tebdili...

En fazla kokusu güzel baharın..

Birçok blogta, televizyon programlarında, haberlerde görüyorum; gelmiş bahar... Bir de fotoğraf paylaşıyor insanlar mutlu mutlu..

Bense hayatımın ilk baharsız yılını geçiriyorum. Çok hissettim eksikliğini çok..

Burda bahar yok, çünkü burda kış yok. Onu yerine güneşten sararan yapraklar var, sonbahar kadar hüzünlü.

Dışarı çıktım. Aradım, kokladım, bakındım, belki vardır ben görmemişimdir dedim (hâlâ diyorum) ama buralarda bulamadım...

İlle de kış lazımmış bahar gelmesi için...

Kışın soğuğuna katlanmadan baharın güzelliği gelmiyormuş....

                                           Baharsızlığı kabullenmiş eve giriyordum ki bu çiçeği gördüm:

O da yetti sonra,mutlu oldum....:)

Umut her yerde...

Bahar tadında günler diliyorum...