Uykusuzluk ne zor...
Ve vakitsizlikten kıvranan bir insanın uykusuzluk çekerken, uyuma çabaları adına bir o yana bir bu yana dönmesi, saatlerce uğraşması ne anlaşılmaz...
En kıymetli vakit geceyken, niye ille de uykuya hapsolmak için çabalıyorsun diye kızıyorum kendime...
Tamam gece uyumayınca gündüz çok zor geçiyor ama olmuyor işte, cins bir insanısın sen yine uyuyamayacaksın. Kalkmak için dakikalarca uğraşacağına baştan kalksan da, 'ilk uyandığımda kalksaydım şimdiye kadar şunları şunları yapardım' savaşından kurtulsan ya:)
Nefis hep rahatı mı istiyor diye düşünüyor insan.
Hz Mevlanaya atfedilen bir söz var ki bayılırım, altı çizili cümlelerimdendir:
"Bir işi yaparken nefsimle istişare eder, sonra ne derse tersini yaparım"
Ne müthiş bir anlayış....
Bir düşünün bakalım, bu anlayışla yaşasak hayatımız ne kadar farklı olurdu?
Hayırlı Cumalar...
Bu müthiş dua da Cuma duamız olsun:
